Lasagne

Dagbjört frænka bað mig að deila með sér uppskrift að Lasagne...ekki úr pakka.

Hakk, allskonar grænmeti, tómatar í dós, tómatpuré, krydd (kjötkraftur, oregano t.d.)
Hakk steikt á pönnu, restinni bætt út í og látið malla í klukkutíma.

Sósa:
kotasæla, hvítlauksostur. 
Blandað vel saman.

Sett til skiptis í eldfast mót; hakk, lasagneplötur, ostablandan.

Í ofn ca 40 mín.

Nammi namm...nú verð ég svöng... 

EEEEEE....

We all know those cute little computer symbols called “emoticons” where:

 

:) means a smile and

:( is a frown.

 

Sometimes these are represented by

:-)

:-(

 

Well, how about some “ASSICONS”?!!

 

Here goes:

 

(_!_) a regular ass

 

(__!__) a fat ass

 

(!) a tight ass

 

(_*_) a sore ass

 

{_!_} a swishy ass

 

(_o_) an ass that´s been around

 

(_x_) kiss my ass

 

(_X_) leave my ass alone

 

(_zzz_) a tired ass

 

(_E=mc2_) a smart ass

 

(_?_) Dumb Ass

 

You have just been e-mooned!!!

Verum bleikar á morgun !

Myndarlegur maður á miðjum aldri gekk hljóðum skrefum inn í kaffihúsið. Hann fékk sér sæti við eitt borðið og gerði sig líklegan til að panta. Áður en hann komst svo langt varð honum litið á hóp ungra manna við næsta borð. Það fór ekki á milli mála að þeir voru að gera grín að einhverju í fari hans. Um leið og hann mundi eftir litlu bleiku slaufunni, sem hann var með í jakkahorninu, þóttist hann vita hvað hefði vakið kátínu ungu mannanna. Maðurinn reyndi að láta sem ekkert væri, enda vissi hann sem var að viðbrögðin voru sprottin af fáfræði. En það var erfitt að leiða glottið á andlitunum hjá sér. Hann leit beint í augu eins af ungu mönnunum, benti á slaufuna og setti upp spurnarsvip.

"Þetta?"

Það var eins og við manninn mælt - vinirnir ráku allir upp skellihlátur. Þeim sem var ávarpaður tókst að stynja upp nokkrum orðum. "Fyrirgefðu, en við vorum bara að tala um hvað litla bleika slaufan væri æðislega sæt við bláa jakkann þinn!"

Maðurinn með slaufuna benti spaugaranum að koma og setjast við borðið hjá sér. Ungi maðurinn gerði eins og hann bað, þótt hann langaði hreint ekki til þess. Maðurinn með slaufuna sagði lágum rómi: "Ég geng með þessa slaufu til að vekja fólk til vitundar um brjóstakrabbamein. Ég geri það til heiðurs móður minni."

"Æ, það var leitt. Dó hún úr brjóstakrabbameini?"

"Nei, nei. Hún er lifandi og við góða heilsu. En það voru brjóstin hennar sem nærðu mig í frumbernsku og þau voru sá hlýi barmur sem ég hjúfraði mig upp að þegar ég var hræddur eða einmana. Ég er þakklátur fyrir brjóst móður minnar og þakklátur fyrir að hún er heil heilsu."

"Jamm," umlaði hinn. "Ég skil."

"Ég geng líka með þessa slaufu til heiðurs eiginkonu minni," hélt maðurinn áfram.

"Og er hún í fínu formi líka?" spurði ungi maðurinn.

"Já, hún er við hestaheilsu. Brjóstin hennar hafa veitt okkur hjónunum mikinn unað í ástarlífinu og þau nærðu okkar yndislegu dóttur. Ég er þakklátur fyrir brjóstin á konunni minni og fyrir að hún er heilbrigð."

"Og þú gengur þá líklega með slaufuna til heiðurs dóttur þinni líka?"

"Nei, það er um seinan að heiðra dóttur mína með slaufu. Dóttir mín lést úr brjóstakrabbameini fyrir einum mánuði. Hún hélt að hún væri of ung til að fá brjóstakrabbamein; þess vegna gerði hún ekkert í því þegar hún fann lítinn hnút í brjóstinu fyrir tilviljun. Hún fann ekkert til og þar af leiðandi hélt hún að það væri ekkert að óttast."

Unga manninum var greinilega brugðið og skammaðist sín, og nú var hann hættur að glotta. "Fyrirgefðu, mikið er leiðinlegt að heyra þetta."

"En í minningu dóttur minnar geng ég stoltur með litla bleika slaufu sem gefur mér tækifæri til að uppfræða aðra. Farðu nú heim og talaðu við konuna þína og móður þína, dæturnar og vinkonurnar. Og eigðu þetta."

Maðurinn með slaufuna seildist ofan í vasa sinn og tók upp litla bleika slaufu sem hann rétti hinum.

Ungi maðurinn mændi á hana, leit síðan upp eftir langa mæðu og spurði hvort hann vildi hjálpa sér að setja slaufuna á sig.

Í októbermánuði er sérstök athygli vakin á brjóstakrabbameini.

Skoðaðu brjóstin reglulega og farðu í brjóstamyndatöku á tveggja ára fresti ef þú ert fertug eða eldri. Hvettu allar konur sem þér þykir vænt um til að gera slíkt hið sama. 

Í dag...

...er Jóhannes í fríi með mér.  Það hefur verið keppni í því hver stjórnar undanfarið og ég hef neitað honum um að vera í fríi þegar hann hefur rokið í fýlu og neitað að fara í leikskólann...rétt eftir að hann hefur talað um hvað hann hlakki til að fara í leikskólann því það sé svo gaman í hópastarfi!  

En í gær þá bauð ég honum að vera í fríi í dag, sem hann þáði.  Mér finnst engin ástæða til að hann sé alla daga á leikskóla og ég kannski heima.  En þetta á ekki að nota sem stjórnunartæki, hvorki af minni hálfu né hans.  

Svo í gær urðum við mjög sammála um að hann yrði í fríi og við myndum njóta dagsins saman.  Ætlum út í búð á eftir og kaupa nýja tússliti...og hosuband!  Svo það verður "hygge" hjá okkur.  

Einar er í fríi í dag og er að sjálfsögðu uppi í húsi.  Enda margt sem hann þarf að gera fyrir mánudaginn...og allt einhversstaðar hátt uppi svo ég get víst ekki boðið fram aðstoð mína...nema taka pakka af róandi fyrst...

Ég fór að æfa kl 8 í morgun, á meðan sváfu þeir feðgar vært.  

En núna ætla ég að sinna kútnum sem er með mér heima í dag.  Meira síðar.

Knús... 

Oooohhh...

...nenni ekki að standa upp og ganga frá eftir kvöldmatinn.  En verð að gera það samt.  Það er núna eða á morgun...og ég nenni ekki að koma fram í fyrramálið og eiga eftir að ganga frá.  Eldaði annars þennan dýrindis grjónagraut.

Við héldum loksins fjölskyldufund í gær.  Þar var ákveðinn matseðill vikunnar svo ég gat farið og verslað út frá því í dag.  Mikið var það góð tilfinning.  Var næstum búin að gleyma hvernig þetta var, en við gerðum þetta lengi vel meðan við bjuggum í Dk.  Erum að komast í gírinn aftur.  

Matseðill vikunnar lítur svona út:

miðvikudagur: grjónagrautur
fimmtudagur: fiskibollur
föstudagur: slátur
laugardagur: beikonpasta
sunnudagur: lærisneiðar (fyrir okkur hjónakornin...börnin fá eitthvað annað...á undan okkur)
mánudagur: kjötbollur
þriðjudagur: steiktur fiskur

Snilld finnst mér.  Nú þarf ég ekki að velta vöngum yfir hvað ég á að elda, allir hafa fengið að hafa áhrif á þetta mál.  Svo ræddum við að umgengni í gangi verði bætt, að skór séu settir inn í skáp ef aðrir eru teknir út, því plássið er ekki til að allir í þessari 5 manna fjölskyldu séu með 3-4 pör í gangi...  Svo ætla Ólöf Ósk og Jón Ingvi að taka að sér að taka úr uppþvottavélinni sitt hvorn daginn í viku.  

Jamm.  Bara gott mál.  Allt skráð!!

En nú verð ég að rjúka...er að fara að tala í símann og svo er að koma gestur á eftir...alltaf nóg að gera.  

Íslenski fáninn að verða kominn hús fyrir reisugillið!!!  

Það er allt að gerast.

Ást... 

Pabbi minn

Elsku pabbi minn á afmæli í dag.  Var að tala við hann.  En þú færð samt afmæliskveðju hérna líka, pabbi minn, því ég veit þú lest bloggið

Þessi mynd er tekin á útskriftardaginn minn í sumar.

Mér finnst ég svo rík að eiga svona yndislegan pabba, sem alltaf er til staðar fyrir mig og fjölskylduna mína.  Síðustu 8 ár hefur sambandið milli mín og pabba þróast og orðið meira náið en það var áður og mér finnst það yndislegt og ég er svo þakklát fyrir það.  Börnin mín dýrka Jóhannes afa og það er alltaf mikil gleði þegar von er á honum, og sem betur fer kemur hann töluvert til okkar og er helgi og helgi.  

Ein fyrsta minningin mín um pabba er þegar ég var að verða 3ja ára.  Við vorum í útilegu norður í landi og ég þurfti að pissa... Og litla prinsessan vildi pissa í poll og hvergi annarsstaðar!!  Pabbi leyfði mér það, hélt á mér yfir pollinum, en til að ég næði nú að pissa í pollinn þá varð pabbi að stíga á stein úti í pollinum...

...steinninn var ekki fastur...og við duttum bæði í pollinn!!!  

Ef ég man rétt þá varð ég að fara í föt af mömmu eða pabba þar til við komum aftur í tjaldið þar sem farangurinn var!!!

Síðan þessi minning var sköpuð hafa margar aðrar orðið til, og varðveiti ég þær vel.  

Elsku pabbi, takk fyrir að vera til, þú ert bestur!!

Hef lítið að segja...

...en get ekki þagað alveg...ekki frekar en fyrri daginn

---

Jón Ingvar, bæklunarlæknir, hringdi áðan út af röntgenmyndunum hennar skvísu minnar.  Vinstra hnéð (þetta verra) er eðlilegt að sjá á myndum, sem sagt engir sjúkdómar þar á ferð.  Í hægra hné er einhver beinvöxtur, en ekkert sem á að hrjá hana (skil ekki alveg, en ég trúi honum) og enginn sjúkdómur þar heldur.   Svo næst á dagskrá er að fylgjast með skvísunni, og setja hana í styrktaræfingar, æfingar sem styrkja lærvöðvana og þar með gera hnjánum gott.  Hann vildi ekki að hún færi í göngugreiningu eða slíkt.  Svo ef þetta heldur áfram, eða versnar þá er sneiðmyndataka (eða hvað þetta heitir á íslensku) en hann er 99,9% viss um að það er ekkert að liðþófanum.  Nú bara vonum við það besta og brunum af stað í styrktaræfingar.  Spurning hvar hún getur fengið að æfa...kjánalegt að kannski borga fullt verð í líkamsræktarstöð til að hún komist í eitt tæki...en við sjáum hvað verður.  Kannski Ragga Run (yfirsundþjálfarinn) hafi góða lausn á málinu.

---

En ég fór sko að æfa í morgun.  Yndislegt.  Ég fór líka í klippingu í gær...þarf að fá Einar til að taka mynd af mér þegar hann vaknar og smella inn...svo þið gerið fengið að sjá hana nýju mig

---

Svo er ég að prjóna...geðveikt flotta vettlinga...eða mér finnst þeir geðveikt flottir!  Svo er ég að bíða eftir hosubandi, sem er í pöntun í ákveðnum litum, en það fer í sokka...geri ráð fyrir að ákveðin kona lesi hér og viti þá að þetta er í vinnslu...!!  Þú veist hver þú ert...!!