Tilfinningar

Tilfinningar eru bara tilfinningar og þær líða hjá.  Ég upplifði í dag sterka tilfinningu, eiginlega flashback, sem var töluvert sárt.  Ég upplifði sársauka sem ég gekk í gegnum fyrir 8 árum síðan.  

Ég var á vöknun í dag í nokkra tíma, eftir að hafa fylgt sjúklingnum "mínum" fyrst í aðgerð.  Svo var ég sem sagt á vöknun á eftir.  Þar koma sjúklingar af skurðstofum, sjúklingar sem tilheyra hinum ýmsu deildum, m.a. börn sem tilheyra Barnaspítala Hringsins.  Þegar ég sá foreldra eins barnsins þarna inni, mamman með barnið í fanginu, barninu leið ekki vel.  Þá hreinlega réðust á mig tilfinningar tengdar þessari sömu vöknun í nóvember 1998. 

Ólöf Ósk fór í aðgerð, sem átti að vera smá aðgerð, en var svo miklu stærri en læknirinn hafði átt von á.  Ég kom niður í vöknun til hennar eftir aðgerðina, ég heyrði í henni grátinn áður en ég kom inn, ég flýtti mér eins og ég gat til hennar.  Hún var ekki vöknuð, en hún hefur alltaf vaknað illa af svæfingum, verið byrjuð að gráta áður en hún vaknað og grátið lengi á eftir.  

Þar sem ég sem sagt horfði á þessa foreldra þarna í dag, þá upplifði ég svona rosalega sterka vanmáttartilfinningu og það að vera EIN, að hafa engann til að deila þessu með.  Það var hræðilegt.  Ég þurfti að berjast við tárin þarna í dag á meðan ég leyfði tilfinngunum að flæða upp og svo fjara út.  Ótrúlega magnað.  Ég var svo þakklát og glöð að sjá að með öllum börnunum sem þarna voru, voru báðir foreldrarnir.  Það er svo mikilvægt að hafa einhvern með sér í allt svona, hvort sem það er maki eða einhver annar náinn ættingi eða vinur.  Bara ekki að vera einn.  

 

Athugasemdir

[jona (IP-tala skráð) 26.9.2006 kl. 20:52]

Velkomin a nyjan stad, einhverrahlutavegna get eg ekki skrifad med isl støfum her, en tad reddast. eg er mjøg vanaføst og litid fyrir breytingar en tetta hlitur ad venjast :)

Eg tekki lika tessa tilfiningu, en var sembeturfer ekki ein thegar Eldar for i fyrstu adgerdina, sem heppadist svo ekki nogu vel og turfti hann ad fara aftur ari seinna. En tad er erfitt at vera vanmattugur tho madur se thad algerlega i svona sem kemur ad børnum manns. skit hrædd um ad barnid vakni ekki aftur upp af svæfingunni og alskonar hugsanir a versta veg. Mer finst erfidast at treysta thegar kemur ad strakunum minum, vil hafa stjornina og treysti engum til at passa eins vel uppa tha og vid foreldrarnir, ju kannski folk i programminu..

[SigrúnSveitó, 26.9.2006 kl. 20:59]

Takk :)

Já, þetta er magnað með vanmáttinn. Og ég á einmitt erfiðast leggja börnin mín í hendurnar á ÆM. Skrítið, eins og ég treysti honum.

[Gurrí (IP-tala skráð) 26.9.2006 kl. 22:01]

Það er alveg skelfilegt að standa einn í svona hlutum. Mikið skil ég þig vel. Stundum pompar maður óvænt til baka í tíma og skrýtnir hlutir sem maður hélt að væru gleymdir rifjast upp. Man eftir mikilli vanlíðan þegar maðurinn sem síðar varð fyrrverandi eiginmaður minn fór til Reykjavíkur til að skemmta sér með bræðrum sínum á gamlárskvöld og ég var ein heima með átta mánaða barn. Það var ömurlegt að hlusta á fjölskyldurnar í kring skjóta upp flugeldum eftir að hafa borðað saman góðan mat, horft á áramótaskaupið og svona ... Mér fannst ég svo EIN, alveg eins og þú lýsir. Í dag myndi ég reyndar fleygja manninum öfugum í ruslafötuna og finna mér skemmtilegt fólk til að eyða kvöldinu með ... heheheh
Komdu bráðum í kaffi aftur, lofa að þú þarft ekki að sauma mig :)

[Valdís (IP-tala skráð) 27.9.2006 kl. 09:04]

Úff! Þegar ég las þetta helltust yfir mig minningarnar þegar dóttir mín fór í uppskurð á höfði eftir skíðaslys. Aðgerðin tók 4 tíma og í henni miðri kom heilaskurðlæknirinn til mín og sagði að þetta gengi vel en ég yrði að undirbúa mig undir að hún yrði jafnvel mjög skert því það lak svo mikið blóð inn á heilann og þrýsti á viðkvæma staði. Hún var bara 7 ára og allt hár rakað af helmingi höfuðs og bólgan alveg rosaleg. Hún var óþekkjanleg. Það var ólýsanlegt að sjá hana vakna og þekkja mig og það ótrúlega var að hún var farin að hlaupa um á 3. degi!! Hún er kraftaverk og skurðlæknirinn fær endalaust þakklæti frá mér í hvert sinn sem ég hugsa um þetta, sem er ekki sjaldan.