Anton

7.3.2007 | 19:41

Ég verð að segja ykkur frá vini mínum honum Anton. Anton er miðjubarnið hérna á heimilinu þar sem við dveljum. Anton er yndislegtur strákur, fullur af kærleika og hlýju. Hann kemur alltaf og knúsar mig þegar hann kemur heim úr skólanum og segir með kærleika í röddinni; "Hej, Runa".

Svo áðan, þegar kvöldmaturinn var kominn í eldfast mót en ekki inn í ofn þá rak hann augun í hann (matinn). "Uummm, er þetta íslenskur matur?", spurði hann (á dönsku náttúrlega, ég er þýða fyrir ykkur!!) "já", svaraði ég. Þá snýr Anton sér að vini sínum og segir; "Hún eldar svo góðan mat, hún er svo KLÁR!! Hún kann að elda rosalega góðan mat, svo er hún rosalega gáfuð. Hún vildi samt læra meira og fór í skóla aftur og núna er hún LÆKNIR!" Ég greip frammí og sagði; "Hjúkrunarfræðingur, Anton". Þá hélt hann áfram að dásama mig og mína hæfni og sagði; "Já, Rúna, það er líka nokkurskonar læknir. Og Magnús, hún kann líka að prjóna, komdu og sjáðu hvað hún prjónaði handa mér, er hún ekki KLÁR?"!!!

Þessari romsu fylgdi þvílíka aðdáunin í röddinni að ég var hálf vandræðaleg. En verð að segja að mér þykir mjög vænt um þetta, þessa einlægni.

Smelli inn mynd af honum fljótlega.

Flokkur: Bloggar | Facebook