The moment I wake up...

...já, hvað þá? Þá fer ég flótlega famúr amk. Það gerði ég áðan. Einar fór á fætur með krökkunum, og ég svaf til rúmlega 9 - eins og sveskja. Ooooohhhh, hvað það var notó, þurfti sko á því að halda. Var svooo þreytt í gær.

Það er dálítið erfitt að mega ekkert gera en vera svo heima með krakkana og Einar að vinna. Þá bara er sumt sem ég VERÐ að gera. Þó læt ég alveg eiga sig að taka til og allt svoleiðis. En ég þurfti að sendast með þau, keyra og sækja og svona, og það var alveg meira en nóg.

Í dag sé ég fram á rólegri dag, Einar er heima og fer svo á næturvakt, svo er hann kominn í veikindafrí...því hann er líka að fara í aðgerð. Jamm. Við erum í takt ;) Hann er reyndar bara að fara í smá aðgerð, það á að skera á sinaslíður á fingri hjá honum á föstudaginn. Lítil aðgerð og þarf hann bara að vera frá vinnu í viku. Sem betur fer ekkert stórt og mikið. 

Annars hef ég lítið að segja svona nývöknuð...kannski bara meira síðar. Er að fara með Jón Ingva til doksa á eftir, það hefur ekki tekist að koma pensilíninu ofan í hann, utan 1½ skammts sem hann tók í gær...átti að taka 3...

Molinn er með öðru sniði í dag:

4 ára = Mamma mín getur allt.

8 ára = Mamma mín veit heilmikið.

12 ára = Mamma mín skilur ekki neitt.

14 ára = Að sjálfsögðu veit mamma mín ekki neitt um þetta frekar en annað.

16 ára = Mamma mín er ótrúlega gamaldags.

18 ára = Mamma mín er orðin svo gömul að hún veit ekkert um hvað lífið snýst í raun og veru.

25 ára = Mamma gæti nú vitað hvað ég ætti að gera...

35 ára = Við skulum tala við mömmu áður en við ákveðum hvað við gerum.

45 ára = Hvað ætli mömmu finnist um þetta?

65 ára = Ég vildi óska að ég gæti rætt um þetta við mömmu...

Athugasemdir

[Hrönn Sigurðardóttir, 27.1.2009 kl. 09:40]