Brostu framan í heiminn

...og heimurinn mun brosa framan í þig.

Á ferðum mínum gegnum daginn og veginn undanfarið, hef ég rekist á nokkrar persónur sem eru miklir og góðir kennarar fyrir mig.  Neikvæðni og stjórnsemi er helsti brestur þeirra, eða amk það sem ég er að fá að sjá hjá þeim.  Vel má vera að þau þjáist af einhverjum öðrum og meiri skapgerðarbrestum, en þessir blómstra.

Önnur er kona.  Hún er alltaf nöldrandi og tuðandi.  Alltaf að vorkenna sjálfri sér og mæðast.  Hún volar og vælir.  Og hún talar ofsalega illa um sinn fyrrverandi eiginmann, sem hún var samt gift í 15 ár. 

Hinn er maður.  Hann er óskaplega stjórnsamur.

Þetta er eiginlega skondið.  Þessir tveir brestir eru brestir sem ég hef barist við.  Einu sinni réðu þeir einmitt mínu lífi.  Í dag gera þeir það ekki, yfirleitt ekki amk.  Aðrir brestir kannski... 

Ég veit hvað ég þarf að gera þegar ég hitti svona fólk.  Það er einfaldlega að halda mig á mínum vallarhelmingi.  Ekki taka þátt í neikvæðni og illu umtali, því einhverntímann hefði ég t.d. tekið fullan þátt í að baktala blessaðan manninn hennar þótt ég þekki hann ekki neitt!!!  Svo varðandi þennan stjórnsama mann þá þarf ég að passa mig líka, ég þarf að passa mig að standa á mínu, ekki leyfa honum að vaða yfir mig.  Það getur verið erfitt.  En ég fer ekki út í neinar diskutioner, ég veit að það borgar sig ekki.

Ég er að búa til afmælisgjöf handa mömmu minni.  Og þar sem ég var að leita að einhverju góðu gullkorni á netinu (er sko hjá tengdó og allar góðu gullkornabækurnar mínar heima...) þá rakst ég á þetta:

LÍFSINS BERGMÁL!

Feðgar voru í göngu upp í fjöllum.
Allt  í einu, dettur sonurinn og meiðir sig og öskrar: "AAAhhhhhhhhhhh!!!"
Hann verður voða hissa þegar hann heyrir rödd einhvers staðar í fjöllunum svara sér: "AAAhhhhhhhhhhh!!!"

Af forvitni öskrar hann til baka: “Hver er ertu?”
Honum er svarað: “Hver ertu?” Hann öskrar: “Hver ertu?” Honum er svarað: "Hver ertu?"
Sonurinn er orðinn pirraður og svarar:  “Heigull!”
Honum er þá svarað: “Heigull!”

Sonurinn horfir á föður sinn og spyr: “Hvað er að gerast ?”
Faðirinn brosir og segir og taktu nú vel eftir:

Faðirinn öskrar upp til fjallana:  “Ég dáist að þér!”
Hann fær svar: “Ég dáist að þér!”

Aftur öskrar faðirinn: “Þú ert meistari!”
Honum er svarað um hæl: “Þú ert meistari!”

Sonurinn er hissa, en skilur ekki hvað er um að vera.
Faðirinn útskýrir: Fólk kallar þetta bergmál, en í raun er þetta lífið sjálft.

Lífið gefur til baka allt sem þú segir og gerir.
Lífið endurspeglar gjörðir okkar.
Ef þú vilt meiri kærleik í heiminn í dag, byggðu upp meiri kærleik í hjarta þínu.
Ef þú vilt bæta lið þitt, bættu þig.  

Þessi tenging á við um alla hluti lífsins.

Þú uppskerð það sem þú sáir.