Ég fékk þetta sent í tölvupósti og ákvað að birta hér í...

8.1.2008 | 15:32

Ég fékk þetta sent í tölvupósti og ákvað að birta hér í stað þess að áframsenda!

Anne Graham, dóttir Billy Graham, var í viðtali í morgunþætti Jane
Clayson í sjónvarpi í Bandaríkjunum stuttu eftir hryðjuverkaárásina
á World Trade Center.

Jane Clayson spurði hana. „Hvernig gat Guð
leyft þessu að gerast?" Og Anne Graham svaraði þessu á einstaklega
djúpan og skilningsríkan hátt...;

„Ég trúi því að Guð sé virkilega sorgmæddur yfir þessu, alveg eins
og við erum, en í mörg ár höfum við verið að segja Guði að koma sér
út úr skólum okkar, að koma sér út úr ríkisstjórnum okkar og að koma
sér út úr lífi okkar. Og þar sem hann er „heiðursmaður" þá trúi ég
því að hann hafi hægt og hljóðlega stígið til hliðar. Hvernig getum
við ætlast til þess að Guð gefi okkur blessun sína og vernd ef við
krefjumst þess að hann láti okkur í friði?

„ Í ljósi liðanna atburða... hryðjuverkaárása, skotárása í skólum o.s.frv...
Ég held að þetta hafi allt byrjað þegar Madeline Murray O ' Hare (sem var myrt, lík hennar fannst fyrir stuttu ) kvartaði yfir bænahaldi í skólum okkar, og við sögðum: „Allt í lagi"
Síðan sagði einhver að það væri betra að sleppa því að lesa Biblíuna í skólum.
Biblíuna sem segir að þú skalt ekki morð fremja, þú skalt ekki stela,
og elskaðu náunga þinn eins og sjálfan þig. Og við sögðum „Allt í lagi."

Síðan sagði einhver að kennarar og skólastjórar ættu ekki að aga
börnin okkar þegar þau haga sér ílla. Og skólayfirvöld sögðu :
"Enginn starfsmaður skólans ætti að snerta nemendur þegar þeir haga
sér ílla vegna þess að við viljum ekki slæmt umtal, og við viljum
vissulega ekki verða lögsótt. „ ( Það er stór munur á ögun og
snertingu ,barsmíðum, löðrungi, niðurlægingu, spörkum o.s.frv. ) Og
við sögðum : „Allt í lagi."

Síðan sagði einhver mikilsvirtur ráðamaður: „ Það skiptir ekki máli
hvað við gerum í okkar einkalífi svo framalega sem við vinnum
vinnuna okkar. Og við samþykktum þetta og sögðum: „ Það skiptir ekki
máli hvað nokkur annar, þar á meðal forsetinn, gerir í einkalífi
sínu á meðan ég hef vinnu og efnahagslífið er gott. Og síðan sagði
skemmtanaiðnaðurinn: „Búum til sjónvarpsþætti og kvikmyndir sem
stuðla að guðlasti ( ljótu orðbragði ), ofbeldi og óleyfilegu
kynlífi. Og gerum tónlist sem hvetur til nauðgana,
eyturlyfjanotkunar, morða, sjálfsmorða og djöfladýrkunar. Og við
sögðum : „Þetta er bara skemmtun, þetta hefur engin slæm áhrif, og
enginn tekur þessu hvort sem er alvarlega, svo gerið bara eins og
þið viljið."

Og nú spyrjum við okkur hvers vegna börnin okkar hafa
enga samvisku, og hvers vegna þau þekkja ekki muninn á réttu og
röngu, og hvers vegna þeim finnst ekkert að því að myrða ókunnuga,
skólafélaga sína, og sig sjálf. Ef við hugsum málið nógu vel og
lengi, þá getum við eflaust áttað okkur á stöðunni. Ég held að þetta
hafi mikið að gera með að við „UPPSKERUM EINS OG VIÐ SÁUM."

Einlægur og áhyggjufullur nemandi spyr:

„Elsku Guð, hvers vegna hjálpaðir þú ekki litlu stelpunni sem var
myrt í skólastofunni sinni? „
OG SVARIÐ: „Kæri einlægi og áhyggjufulli nemandi, mér er ekki hleypt
inn í skólana. " Yðar einlægur, Guð

Skrítið hvað það er einfalt fyrir fólki að gera lítið út Guði og
vera síðan hissa á því að heimurinn skuli vera á leið til Helvítis.
Skrítið að við skulum trúa því sem stendur í dagblöðum, en við

efumst um það sem stendur í Biblíunni.
Skrítið hvernig allir vilja komast til himna, svo framalega að þeir
þurfi ekki að trúa, hugsa, segja, eða gera neitt sem Biblían segir.
Skrítið hvernig sumir geta sagt: „Ég trúi á Guð" en samt fylgt
Satan, (sem „trúir" að vísu líka á Guð ).
Skrítið hvað við erum fljót að dæma, en viljum sjálf ekki vera dæmd.
Skrítið hvernig þú getur sent þúsund brandara í tölvupósti og þeir
breiðast um eins og eldur í sínu, en þegar þú ferð að senda
tölvupóst þar sem talað er um Drottinn, þá hugsar fólk sig tvisvar um
áður en það sendir hann áfram.
Skrítið hvernig klúr, ósæmilegur, óheflaður og ruddalegur póstur
ferðast frjáls um netheiminn, en opinber umræða um Guð er þögguð
niður í skólum og vinnustöðum.
Skrítið hvernig einhver getur verið svo brennandi fyrir Guði á
Sunnudegi, en verið ósýnilegur kristinn einstaklingur það sem eftir
lifir vikunnar.

Hlærðu?
Skrítið að þegar þú ferð að áframsenda þennan póst, þá sendir þú hann
ekki til margra í netfangabókinni þinni vegna þess að þú ert ekki
viss um hverju þeir trúa, eða hvað þeir munu halda um þig fyrir að
senda sér þennan póst. Skrítið hvernig ég get haft meiri áhyggjur
hvað öðru fólki fynnst um mig en hvað Guði finnst um mig.

Hefur þetta fengið þig til að hugsa?
Ef þér finnst það þess virði, sendu þennan póst áfram. Ef ekki,
hentu honum þá... Enginn mun vita hvað þú gerðir. En ef þú hendir
þessum hugsunum frá þér, sittu þá ekki hjá og kvartaðu ekki yfir því
hversu slæmum málum heimurinn er !

Flokkur: Bloggar | Facebook