Af hnénu mínu og kannski fleiru

Þegar ég fór í hnéaðgerðina *frægu* 2. febrúar s.l. þá sagði læknirinn mér að 4 vikum síðar gæti ég farið á hnén.  Það vakti mikla lukku og gleði í mínu litla hjarta þar sem ég hef ekki getað farið á hnén (í bókstaflegri merkingu) síðan í október 2005.  En núna er sko kominn 13. mars og það eru liðnar 5 vikur og 4 dagar (sem sagt næstum því 6 vikur!!) og ég kemst ekki enn á hnén og sé ekki fram á að það breytist alveg á næstunni  

Nú er það þannig að ég VEIT að amk 1-3 af mínum dyggu lesendum hafa farið í svona aðgerð (hluti af liðþófa í hné fjarlægður) og langar mig þess vegna að sækjast í reynslubanka ykkar!!  Hvenær get ég átt von á að komast á hnén aftur?  Fyrir neðan hnéskelina, þar sem kíkirinn fór víst inn, er eins og bólga enn og ég er MJÖG aum þar.  

Á ég að vera þolinmóð eða á ég að fara og berja í borðið hjá Jóni lækni þegar ég kem heim og skammast...(það er ekki alveg minn stíll...en örvæntingin getur komið mér þangað ef með þarf...).

Að öðru leiti er lífið bara frábært.  Við (ég og drengirnir mínir) erum að fara í heimsókn í dag hjá Karin Müller í dag eftir skóla.  Karin er kennarinn minn sem heimsótti okkur í október s.l. ásamt dóttur og dóttursyni.  Dóttirin, Lena, á kaffihús á torginu í Hillerød (fyrir þá sem eru einhverju nær...) og þangað ætlum við svo seinnipartinn og borða kvöldmat í boði Lenu.  Hljómar vel.

Jón Ingvi nýtur þess að vera hjá mér, hann hefur aldrei viljað eins mikið af knúsi og undanfarna daga.  Segist hafa saknað *mömmu-knúsanna* Ég saknaði líka að knúsa hann.

Ég fékk sms frá dóttir minni um kl 11 í gærkvöldi (íslenskur tími) og það stóð: "I miss you".  Ég fékk sting í hjartað. Veit að hún var ekki heima þar sem Einar var að vinna.  Hún gisti hjá frænku sinni og bekkjarsystur.  Ég sakna þín líka, rósin mín.

Jæja, besta að gera mig og stóra drenginn klár í skólann.  Það eru heilar tvær kennslustundir í dag...En munið; eftir fimmtudaginn er KENNSLU LOKIÐ!!!  EKKI MEIRI SKÓLI FYRIR MIG!!!