Klikkaði eitthvað í gær...

...svo þetta var Jóhannes sem dansaði fyrir ykkur í gær, en hér kem ég: Leyfið mér að dansa fyrir ykkur

Allt gott að frétta.  Átti ljúfan dag með systu í gær.  Jón Ingvi og Heimir Smári náðu rosa vel saman.  Gaman að því
Jóhannes var lasinn í gær, er reyndar enn með hita en í gær var hann VEIKUR.  Hann var með 40.4° þegar mest var og það lagði hann í bælið.  Það þarf sem sagt vel yfir 40° til að hann hætti að hoppa og skoppa.  Í dag er hann með amk 38 (morgunhitinn) og hann er á fullri ferð.  Þetta eru fyrstu veikindi haustsins og vonandi ganga þau bæði fljótt og hratt yfir. 

Jón Ingvi fékk jólafötin í gær.  Þvílíkt flottur sem hann verður, svartar buxur, hvít skirta, svart vesti og svört sluffa. 
Jóhannes er ekki á því að fá neitt annað en jólasveinaföt, það eru JÓLAFÖT og hana nú!!!  Sjáum hvað setur og hvað ég get dobblað hann í...en það verður amk ekki svona herrasett eins og Jón Ingvi fékk.  Það er eitthvað sem Jóhannes er ekki fyrir, en Jón Ingvi mun nota sitt mikið, í skóla og allt, eftir áramót.  Hann elskar að vera í skirtu.  Svo langar hann í bleika skirtu við þetta líka...svo við vonum að það leynist eitthvað slíkt í einum pakkanum...

Krónan opnaði verslun hér á Akranesi kl 13.00 í dag.  Hún átti víst að opna í gær, ég vissi það ekki, er ekki alveg að fylgjast með svona löguðu...enda var ég ekki að fatta húmorinn í umslaginu sem kom með póstinum í fyrradag.  Það stóð utan á því: "Á morgun" og svo var ein króna ofan á því!!  Ég skildi ekkert í þessu...reyndar ekki Einar heldur, en hann fékk skýringu á þessu í vinnunni í gær!!  Gott að vinna með upplýstu fólki!

Jæja, ég ætla að fara að gera eitthvað...kannski lesa smá um hjúkrun geðfatlaðra... 

Darlings...

Leyfið mér að dansa fyrir ykkur

Rósin

Á fyrsta skóladegi mínum í framhaldsnámi hvatti kennarinn okkur til að kynnast nýju fólki, gefa okkur á tal við ókunnuga og opna fyrir nýja vináttu og vingjarnleika.
Ég stóð upp og leit í kringum mig en þá fann ég fyrir hönd á öxlinni minni og leit við. Þarna stóð mjög gömul kona sem brosti eins og sólin framan í mig;
Hæ myndarlegi strákur!, sagðihún. Ég heiti Rósa, ég er 87 ára. Má ég faðma þig?
Ég hló og jánkaði og hún kreisti mig að sér.
Hvers vegna ertu í skóla svona ung?, spurði ég.
Hún svaraði glaðlega; Því ég ætla að ná mér í ríkan eiginmann hérna og eignast með honum nokkur börn!
Nei, í alvöru? spurði ég.
Hún svaraði; Mig langaði alltaf í stúdentspróf og nú læt ég þann draum rætast!

Við gengum saman um ganga skólans, spjölluðum og urðum strax perluvinir. Eftir þetta hittumst við alltaf, alla daga og töluðum út í eitt.
Mér fannst frábært að hlusta á hana og læra af henni. Hún varð vinsælasti nemandi skólans, alls staðar geislaði hún vingjarnleika sínum til fólks. Hún elskaði að punta sig og naut sín í félagsskap okkar unga fólksins.

Í lok skólaársins vildum við nemendurnir að hún flytti lokaræðu nemenda á skólaslitunum. Hún kom í ræðustólinn og flutti ræðuna blaðlaust;
"Við hættum ekki að leika okkur af því að við verðum gömul. Við verðum gömul af því að við hættum að leika okkur. Það eru aðeins fjögur leyndarmál til að halda sér ungum, vera ánægður og ná árangri. Þú verður að hlæja alla daga og sjá spaugilegar hliðar á öllum hlutum. Þú verður að eiga þér draum. Ef þú átt þér ekki draum þá áttu ekkert líf. Það eru svo margir sem lifa dauðu lífi en fatta það ekki. Það er engin gleði, enginn draumur. Engin tilbreyting. Það er mikill munur á því að eldast og vitkast eða bara að eldast og verða gamall. Ef þú ert 19 ára,liggur í rúminu, gerir ekkert af viti í heilt ár, þá verðurðu auðvitað tvítugur ári seinna. Og ef ég er 87 ára og ligg í rúminu í heilt ár, þá verð ég auðvitað 88 ára, einu ári seinna. Allir geta elst. Það þarf enga hæfileika til þess eða hæfni. Best er þó að eldast með því að finna hvernig tíminn sem líður er tækifæri til breytinga. Þá er hreyfing á lífi þínu en ekki stöðnun. Lifðu þannig að þú gerir alltaf þitt besta, aldrei að sjá eftir neinu. Þegar eldra fólk lítur tilbaka sér það sjaldnast eftir því sem það gerði í lífinu heldur því sem það gerði ekki. Þeir sem óttast dauðann eru yfirleitt þeir sem láta ekki drauma sína rætast, þeir lifðu ekki til fulls."

Í lok ræðunnar söng Rósa og hvatti nemendur til að vanda hvern dag sem þeir lifðu. Lifa 100% lífi, eins og sá dagur væri sá síðasti.

Viku eftir útskrift lést Rósa í svefni, hún sofnaði mjúklega inn í himnaríki.

Yfir 2000 nemendur fylgdu henni til grafar og sýndu orðum hennar virðingu; "Það er aldrei of seint að vera sá/sú sem þú í rauninni ert."
Þessi orð fara nú manna á milli í minningu Rósu.

Mundu; að eldast er óhjákvæmilegt en að eldast og vaxa í visku, er val. Með því að gefa fáum við tilbaka.

God promises a safe landing, not að calm passage. If God brings you to it, he will bring you through it.

Góðir alvöru vinir eru eins og stjörnur á himni sem þú veist af en sérð ekki alltaf. Þeir skína best í myrkri, þegar þú þarft mest á þeim að halda.

jamm og já

Stundum fara dagarnir aðeins öðruvísi en ég hef planað.  Allt gott og blessað með það.  Ég hafði hugsað mér að nota daginn að mestu í að læra, amk til kl korter í þrjú.  En svo breyttist það og fór í Hafnarfjörð að sækja Báru.  Gaman að því.  Náði að versla jólagjöf handa Jóhannesi í ferðinni.  Dejligt.  Það er þá einni gjöfinni minna að eltast við...

Börnin fóru í jólaklippingu í dag, eitt eftir eitt (nema Bára).  Svo nú eru þau næstum jólaklár.  Vantar enn að kaupa á þau föt svo þau fari nú ekki í jólaköttinn.  Þannig er það.

Jólapakkarnir austur fóru af stað með Flytjanda í dag, jólatilboð í gangi þar, 500 kr fyrir alla kassa hvert á land sem er.  Góður díll...held ég amk.  

Svo hringdi hérna kona áðan, kynnti sig á þessa leið; "Sæl, Erla Helga heiti ég og ku vera systir þín"!!!  Þetta er ekkert grín...Erla sys. býr í Borgarnesi og við höfum hist ca 2 í haust!!!  Ægilega busy báðar...það lagast vonandi þegar líður aðeins á.  Skammarlegt eiginlega.  Þegar ég bjó í Danmörku þá bjó Erla á Súðavík og einu sinni liðu 3½ ár milli þess sem við sáumst.  Ekki gott.  En á morgun kemur hún sum sé á Skagann að kíkja í búðir og ég er bara að spá í að skella mér með henni í bæinn.  Skilja stelpurnar eftir heima með Jóhannes!!!  Jón Ingvi fer sennilega í heimsókn til vinar síns.  Svo það er gott og blessað allt saman.  

Jæja

Fimmtudagar eru langir dagar.  Ég er þreytt, en sæl, þegar ég kem heim. Ég sótti Ólöfu Ósk í Mosó eftir vinnu og við brunuðum til Salnýjar og Lilju Fanneyjar.  Vorum hjá þeim í huggulegheitum í heilan klukkutíma eða svo áður en við rukum af stað aftur til að mæta á fund.  Fengum jólapakka með okkur.  Þær mæðgur og Aðalsteinn bróðir minn verða á Norðfirði um jólin.  Svo fer að styttast í að þau flytji austur svo við lofuðum hvor annari, ég og Salný, að nota tímann vel áður en þau flytja. 
Þegar þau verða flutt þá eru þau öll þrjú systkini mín (þeim megin) komin heim á Norðfjörð...vantar bara mig... 

Annars er lítið að segja.  Lífið er bara mjög ljúft.  Er farin að hlakka til jólanna þó svo að ég sé að fá tremma yfir því að það styttist alltof hratt í prófið...en þegar ég fæ þessi prófkvíðaköst mín þá man ég yfirleitt eftir yfirmanninum á efri hæðinni og hann er svo góður að hjálpa mér alltaf þegar ég bið hann um það.  Yndislegt alveg.  Svo ef ég geri mitt besta þá þarf ég engu að kvíða, það er bara þannig.

Akkúrat núna er ég að bíða eftir símtali á Skype frá Danmörku, en þegar það er búið þá ætla ég að skella mér í jólagjafainnpakningar svo ég geti skotist á Flytjanda á morgun með gjafirnar austur...þá er ég sko mega tímanlega í því!!!   

13. desember

Í dag fögnum við þeim áfanga að 8 ár eru liðin síðan elskulegur eiginmaður minn sagði skilið við Bakkus konung.  Margt hefur gerst á þessum 8 árum sem liðin eru.  Flest allt gott.  Við höfum m.a. komist að því að lífið er ævintýr, sem mun enda vel ef við höldum áfram á sömu braut.  Yndislegt.  Hugsið ykkur bara hvað þetta er stórkostlegt.

Það var sem sagt gjöf til hans sem ég var að föndra í gærkvöldi.  Skrapp-mynd.  Ég er með eitthvert æði fyrir skrappi, finnst það hin mesta snilld og hlakka til að ljúka náminu svo ég geti setið í frístundum og dútlað mér við ýmislegt föndur án samviskubits yfir vanræktu námi og prófi sem brestur á fyrr en varir...

Ég var 3. og síðasta dag á BUGLinu í dag.  Og dagurinn endaði á að mér var hrósað í hástert.  Svo þægileg í umgengni og áhugasöm.  Ekki amalegt.  Svo deildarstjórinn sagði mér að hafa samband við sig þegar ég lík námi ef mig langi að vinna á BUGLinu þá muni pottþétt vera vinna handa mér. 
Ég fer nú bara að fá smá trú á sjálfri mér og eigin ágætum í vinnu...svei mér þá...það er búið að bjóða mér vinnu á 13D, og BUGLinu, og á 32A brosa þær mikið sætt til mín og blikka mig og spyrja undurblíðum rómi hvort ég komi ekki til þeirra í vor...!!!  Ekki slæmt að vera svona vel liðin.  Ég verð næstum því vandræðaleg yfir þessu öllu...

Gaman í vinnunni

Ég er alltaf að finna eitthvað nýtt skemmtilegt sem ég vil gera "þegar ég verð stór"...eða þegar ég verð hjúkka Núna er ég alveg heilluð af því sem heitir Vettvangs Teymi á BUGLinu.  Teymi sem fer heim til fólks og aðstoðar og styður.  Mjög spennandi.  Held eins og staðan er í dag að ég muni amk enda í geðinu.  En fyrir 2 vikum var ég viss um að ég myndi enda á þvagfæraskurðlækningadeild...en það má skipta um skoðun og ég hef nógan tíma.  Plús að það þarf ekki að vera endanleg ákvörðun þó ég byrji á einum stað.  Það mikilvægasta er að mér finnst þetta starf, hjúkrunin, bara geggjað skemmtilegt.

Talvan mín.  Ég held hún sé biluð, þó það hafi ekki verið neitt í gær þegar Einar prófaði hana.  Ég held að viftan sé biluð...heyri hana ekkert fara í gang og talvan verður mega heit.  Svo verður hún skrítin þegar hún verður svona heit.  Ég veit ekki, en ég held t.d. að hún bulli í skype-inu...sagði mér t.d. áðan að mikrófónninn væri vitlaust tengdur...eða hún næði ekki samband við hann og ég ætti að athuga það.  En það var ekkert að, kom bara allt í einu í miðju samtali.  Bögg.  Kostar sjálfsagt mange penge...

Jæja, ætla að klára gjöfina sem ég er að búa til fyrir morgundaginn...segi meira frá því á morgun...!! 

Frekar leitt...

...en vonandi getur klári, yndislegi, frábæri maðurinn minn reddað mér...en tölvan mín vill ekki virka.  Ég rétt náði að blogga þarna í dag þegar ég kom heim og svo slökkti þessi elska á sér og vill ekki fara í gang aftur.  Ég er eiginlega í losti yfir þessu...vona bara að það sé hægt að bjarga henni...held það nú sko...annars er ég í djúpum kúk...eða síðum saur eins og einhver sagði...því allt, og þá meina ég ALLT sem viðkemur skólanum er þar, öll verkefni og allt, allt, allt... 

Þakklæti

Í gær þegar Einar og Jóhannes voru á leiðinni heim frá tengdamúttu, seinkaði þeim um rúma tvo tímar þar sem slys hafði orðið við Þingvallaafleggjarann og veginum var lokað í ca 2 tíma.  Þetta var hræðilegt slys, þar sem einn lést.  Nú hafa alls 29 látist í umferðinni á þessu ári, og þar af 4 á tæpri viku!!!  Hræðilegt. 
Það sem mér finnst alveg hreint ótrúlegt er að margir hringdu í lögreglu og kvörtuðu yfir þessari lokun!!  Hvað er í gangi?  Þvílík og önnur eins sjálfselska í fólki!!!  Hvaða máli skiptir hvort við komum aðeins seinna heim en planað var?  Frekar að komast heim en alls ekki að komast heim. 
Einar sagði mér að þeir hefðu sennilega sloppið heim á tilsettum tíma ef þeir hefðu ekki stoppað í Bónus á leiðinni.  En eins og ein kona sagði í dag; "Ja, eða kannski hefðu þeir lent í slysinu...!"  Kannski.  Kannski ekki.  Ég reyndar trúi því að "feigum verður ekki forðað", og væru þeir feigir þá færu þeir, á einn eða annan hátt. 
Ég er bara hamingjusöm yfir að þurfa ekki að pirra mig yfir því að sitja föst í einhverja tíma eða ekki og þakklát fyrir að maðurinn minn þarf þess ekki heldur.  Þeir feðgar settust inn á Essó og fengu sér SS pylsu og jólaSvala og höfðu það nice.  Svo meðan þeir biðu í bílnum sat Jóhannes og horfði á einhverja mynd og Einar hlustaði á XA-radio.  Svo komu þeir heim, heilir á húfi og í miklu stuði.  Yndislegt.

Ég hef mikið fyrir að þakka og þakka manninum uppi stöðugt.  Ég á yndislegt líf, ég er gift yndislegum manni - besta vini mínum, ég er svo lánsöm að hafa fengið að láni yndisleg börn, er blessuð með heilli gommu af góðum vinum og yndislegri fjölskyldu.  Get ég farið fram á meira?  Mér finnst ekki.   

Muniði...

...eftir sætu strákunum í WHAM?!! 

Oooohhhh, Last Christmas...og svo margar aðrar góðar, *væmnar* minningar....I Love It.