Ótti minn

Ég skal fúslega viðurkenna að mér er meinilla við Ölfusá, finnst hreinlega erfitt að keyra yfir brúna, straumurinn og ólgan í ánni gera mig eiginlega skelfingulostna. 

Ég minntist einmitt á það við elskulegan eiginmann minn síðast þegar við áttum leið yfir ánna að ég hljóti að hafa drukknað í fyrra lífi...og þá mjög líklega í einhverri vatnsmikilli á.  Mér er líka meinilla við að keyra yfir brýr á jökulsám, t.d. þessari á Jökuldalnum fyrir austan...ojojoj...hef reyndar ekki gert það í mörg ár...og þá ekki sökum ótta heldur vegna þess hve lengi ég bjó í útlöndum og hef ekki keyrt austur öll þau ár.

En ég á sjálfsagt eftir margar ferðir yfir Ölfusá um ókomna framtíð þar sem bæði elsku litla sys. og eins ein kær vinkona hafa tekið sér bólfestu á Selfossi...svo aftur og aftur verð ég að stíga inn í þennan ótta minn...og hver veit, kannski sigra ég hann að lokum.  

En ég neita að keyra þennan Árveg!!! 

 

Bíllinn enn í Ölfusá

Athugasemdir

[Úrsúla Manda (IP-tala skráð) 31.1.2007 kl. 19:19]

Jiii hvað ég er sammála þér, sérstaklega er mér meinilla við Ölfusá. Hugsa alveg með hrylling til þess ef maður myndi lenda út í hana!