Sigga frænka (Einars)

Hún er leikkonan og söngkonan í fjölskyldunni.  Fyrirmynd dóttur minnar, sem ætlar að verða söngkona, leikkona eða arkitekt...!!  

Sigga er að synga á tónleikum á fimmtudaginn:

Tónleikarnir verða í Íslensku Óperunni næsta fimmtudagskvöld klukkan 20:30

Pantið miða í gegnum [e-mail]

Miðasala Óperunnar opnar á miðvikudaginn kl 14-18 og á fimmtudaginn frá kl 14 fram að tónleikum.

 

TANNI!!! Sjáðu!!!

Svona lítur húsið okkar út í dag!!!

Skrítið...

...eða mér finnst það. 

Það sem ég tengi engan veginn við, og skil ekki, er þegar talað er um unglingsárin sem "bestu árin".  Ég hugsa með hryllingi til unglingsáranna, ég var alltaf með magapínu, skríthrædd, lítil í hjartanu og já, bara ekkert gott að vera ég.

Ég hef það líka frá öðrum að þeim þyki unglingsárin hafa verið erfið.  Svo ég er ekki ein um að hafa þessa upplifun/skoðun.

Þegar ég hugsa til baka þá sé ég nákvæmlega hvenær "bestu árin" hófust hjá mér.  Ég hef meira að segja nákvæma dagsetningu á því hvenær "my new life began".  Það var 18. nóvember 1998 og það er svo einfalt að árin hafa bara orðið betri.  

Ég sem hélt t.d. einu sinni að lífið væri nánast búið eftir þrítugt!!! HA HA HA!!! Ekki aldeilis.  Ég er nokkuð örugg um að lífið á bara eftir að verða betra og skemmtilegra - þó ég haldi stundum að það geti ekki "bestnað".  Svo framarlega sem ég held áfram að gera þá hluti sem ég geri í dag, lifa einn dag og svo framvegis. 

Ljós&kærleikur... 

Næs laugardagur

Við erum búin að bralla svona ýmislegt í dag, ég og börnin.  Ég fór á fund í morgun og Ólöf Ósk passaði bræður sína.  Á leiðinni heim kom ég við og náði í myndavélina sem við vorum að versla.  Svo nú fara myndirnar bráðum að velta inn!!!  Þessi myndavélaómynd sem Einar átti er rusl og drasl!!!!  Segi það og skrifa það.  Hann getur átt hana sjálfur...og vonandi man hann þetta næst þegar hann VERÐUR að eignast svona lagað!!! 

Nóg um það.

Svo fórum við með hjólið mitt í viðgerð.  Annað hvort er sprungið eða þá að það er ónýtur ventill.  Þetta er karlmannsverk á þessu heimili og þar sem karlmaðurinn nennir ekki að gera við fleiri hjól þá fórum við til hans Bjössa hjólaviðgerðarmanns.  Mikið er ég glöð að hafa hann hérna á Skaganum.  Ekki í fyrsta - og örugglega ekki síðasta - sinn sem ég nýti mér þjónustu hans.

Eftir það var Bónus málið.  Það er jú nammidagur!!!  Svo við keyptum nammi...og læri og fleira gotterí!  Svo langaði krakkana til afa og ömmu...en afi var á leiðinni til Rvk og amma á leiðinni heim.  Já, hún er loks að koma heim eftir að hafa eytt sumrinu í bústaðnum og nú er hún að koma á Skagann til vetrarsetu.  Svo þau verða heimsótt á morgun!!!

Þá fórum við í Húsasmiðjuna og keyptum kroket-sett sem dugði í 10 mín. þá var ein kylfan sprungin og ein kúlan klofin í tvennt! Svo við fórum og skiluðum og fengum endurgreitt.  Það var stutt kroket-sett-eiga!!!

Svo fórum við heim, ég fór að þurrka af rimlagardínum (það er LEIÐINLEGT!!!) og gera þokkalega hreint.  Á morgun verður svo skúrað og svona því það er opið hús (fasteignasölu-opið-hús...ekki kaffiboð!!!) á morgun. 

Strákarnir eru búnir að vera úti að leika með vatn, því eins og Jón Ingvi sagði; "Mamma, það er fullkomið veður til að leika með vatn í dag"!!!  Krúttið

Ljós&kærleikur... 

VÁ!!!!

Ég var að lesa viðtal í Blaðinu áðan. Viðtal við Huldu Jensdóttur, ljósmóðir.  Hún var m.a. forstöðukona Fæðingarheimilisins í 30 ár og stóð fyrir ýmsum nýungum, eins og t.d. að móðirin fengi barnið í fangið strax eftir fæðinguna, að feður mættu vera viðstaddir og fleira og fleira sem okkur þykir meira en SJÁLFSAGT í dag.

Mér fannst stórkostlegt að lesa kærleikann og lífsgleðina sem skein í gegn.  Vá! Yndislegt alveg.  Mig langaði allra mest að hitta hana og KNÚSA hana stórt!!!  

Það er, að mínu mati, ekkert til dýrmætara en að vera fullur af kærleika út í lífið.  Ég hef lært svo mikið á þeirri leið sem ég valdi mér, eða lífið valdi fyrir mig?!  Umburðarlyndi og kærleikur er svo mikilvægt.  Að geta lifað í sátt og samlyndi við samferðafólk mitt.  Að dæma ekki aðra, þó þeir séu kannski ekki á sömu skoðun og ég, eða lifi sínu lífi á þann hátt sem ég vildi ekki lifa mínu lífi á.  Áður fyrr dæmdi ég þetta fólk, en í dag reyni ég eftir bestu getu að gera það ekki.  Ég lít frekar á þetta fólk sem kennara, þau kenna mér hvernig ég vil ekki vera eða haga lífinu mínu.  Svo er fullt af öðru fólki sem kennir mér hvernig ég vil vera, hvað ég vil gera í lífinu.  

Lífið er skóli og ég verð aldrei fullmenntuð.  En að lesa þetta viðtal við Huldu snerti mig inn að hjartarótum, og hún er sannarlega einn kennarinn

Gangið á Guðs vegum. 

"Þetta er SNILLD"

Það var það sem Jóhannes sagði þegar hann opnaði afmælisgjafirnar frá okkur í gærmorgun!  "Það var einmitt svona sem ég óskaði mér"!!!

Kakan!!

Jæja, þetta er sem sagt kakan margumrædda!!

Hún bragðaðist vel og var etin upp til agna!!

Í gær smellti ég svo í aðra köku, ekki súpermanköku þó. Nei, bara venjulega brúntertu og svo eina ostaköku (með Agave).  Við vorum nefninlega að fara á afmælisfund og það var kaffi, kökur og spjall eftir fund.  Algert æði.  Fundurinn sannarlega næring fyrir sálartetrið.  Yndislegt.

Svo ætlar minn bráðmyndarlegi sonur, Jón Ingvi, að baka stafla af vöfflum í dag!! Við eigum, sem í fyrri færslu segir, von á Stígamótavinkonum og börnum þeirra í heimsókn og það verður mikið fjör.  Ekki amalegt að eiga svona myndó dreng sem VILL fá að baka ofan í hópinn.  

En nú ætla ég að halda áfram að taka til.  Við vorum hjá tannsa (ég og Jón Ingvi), það var verið að bæta 6-ára-jaxl hjá honum.  Hann er því miður með glerjungsgalla í öllum 6-ára-jöxlunum svo það þarf að gera mismikið til að passa upp á þá.  Í neðri góm var nóg að setja plastfyllingu þar sem var farið að brotna upp úr báðum jöxlunum (sem er stökk og brotnar auðveldlega vegna þessa galla) en í efri góm er það því miður ekki nóg.  Það þarf að setja stálkrónur, sem vonandi endast þar til hann er 17-18 ára og þá verður sett postulínskróna á báða jaxla.  Þetta er töluvert verkefni og tekur 1½-2 tíma hvor tönn...  Tannlæknirinn var meira en til í að gera þetta í svæfingu...en við erum ekki mjög spennt fyrir að láta svæfa drenginn í 3 tíma!!!  Bæði finnst okkur svæfingin löng og svo er líka slæm minning um síðustu svæfingu þar sem ég þurfti nánast að liggja ofan á honum meðan hann var svæfður.  Mjög slæm minning hjá okkur báðum.  Enda fór ég næstum því að gráta við tilhugsunina.  Jón Ingvi vill líka sjálfur frekar láta svæfa tönnina heldur en hann sjálfan! Svo það varð ofan á!! 
Ég veit ekki hvort tannsi var sammála okkur...en það skiptir ekki máli.  Við borgum honum nógu mikið fyrir þessa þjónustu!!!

Jæja, NÚNA ætla ég að fara að gera eitthvað...annað en blogga...!!

Ljós&kærleikur til ykkar allra... 

Þetta er...

...systan mín sem hér er rætt við!  Það var líka hún sem hringdi í mig strax þarna í fyrradag, um leið og hún var búin að heyra þetta.  Hún læsti sinni síðu strax og ég gerði slíkt hið sama.

Einu sinni var ég með læsta síðuna okkar, en svo hætti ég því.  Veit ekki af hverju.  Sennilega bara svona auðtrúa...þetta með "ekkert-kemur-fyrir-mig-syndrómið".  En því hefur verið breytt nú, og verður ekki breytt aftur!!!

---

Einar tók myndir af kökunni þegar hann kom heim...kannski las hann fyrst bloggið mitt og sá þar leynd skilaboð um hvað hann ætti að gera

Kakan sló í gegn í leikskólanum...eitt barnið spurði reynar; "Má borða hana?" hahaha... ljótt ef þeim finnst kakan of fín til að borða hana!
Reynar er perfektionistinn ég ekki ánægð...ekki fullkomlega...finnst S´ið ekki almennilegt...en skítt með það, æfingin skapar meistarann og ég geri (vonandi) betur næst!!!

---

Er að spá í að fara í hlý föt (eða vindþétt...það er köld norðangolan hér á Skaganum) og fara upp í lóð.  Það þarf að taka til úti og "inni".  Einar er eitthvað að spá í að fá "hann" (gröfukarlinn) til að koma fljótlega og ganga frá lóðinni, moka yfir drenin og svona...  

Ég ætti kannski að taka myndavélina (hans Einars) með upp í lóð og taka mynd af húsinu, sýna ykkur hvað það er orðið hátt að framan!!!   

úbbs...

Ef það er satt sem sagt er HÉRNA þá á Jón Ingvi kannski eftir að borða óhóflega af kexi og blámygluosti...og þamba mikið kók með...amk er það, það sem ég gerði á meðgöngunni með hann...ekkert skrítið að ég fitnaði um 15 kg eða svo...sko ég sjálf...þyngdist eitthvað meira á meðgöngunni...en þessi 15 sátu fast...lengi...og ekki öll farin enn...!!

En skítt með það!!!

--- 

Talandi um óhollustu...ég er búin að baka kökuna fyrir Jóhannes og ég er búin að sprauta 'tonni' af lituðu smjörkremi ofan á hana... Ég kann ekkert á þessa cameru hans Einars svo hann fær að taka mynd þegar hann kemur heim...og henni verður (vonandi) skellt hér inn á morgun.  Ég er nokkuð ánægð með útkomuna!!!  

Drengirnir

Ég var að fá póst frá Afríku, nánar tiltekið frá Bamako.  Þar býr drengurinn "okkar", hann Dandouma og fjölskyldan hans.  Bréfið sem var að berast er yfirlit yfir hvað þau keyptu fyrir 100 danskar krónur sem við borgum í afmælisgjöf handa Dandouma.

1 suit of pant
1 pair of Yoro shoes
3 loin cloths wax
2 kg of sugar
1 packet of cube onions
2 kg of salt

Svo borgum við 100 danskar krónur á mánuði fast, og fyrir það er drengurinn fæddur, klæddur og menntaður!!

Við erum búin að vera sponsorfjölskylda fyrir hann síðan í janúar 2005, og erum mjög þakklát að geta gefið honum von um betri framtíð en ella.  

---

Í skrifuðum orðum er afmæliskakan hans Jóhannesar að kólna og svo er ég að fara að gera krem...vona að útkoman verði eins og Jóhannes vonast til...þetta á nefninlega að vera Superman-kaka...með Superman-merkinu...Tek kannski mynd af henni...mundi allt í einu að Einar á einhverja myndavél (sem hann er auðvitað hundóánægður með...enda fór hann í dag og skoðaði eina..."verðugur arftaki Canon 350D"...). 

---

Jón Ingvi kom upp í vinnu til mín í dag þegar Einar fór að vinna.  Hann fór inn til langömmu sinnar og átti náðuga stund með henni.  Reyndar var hún í spilavist þegar hann kom, en honum var nokk sama, hlammaði sér bara á stól hjá henni og naut lífsins. Svo gengur sú gamla um allt og dásamar drenginn, hvað hann er stilltur, prúður og hlýðinn...!!

Jón Ingvi fékk mikið grátkast hérna á laugardagskvöldið þegar hann var að fara að sofa.  Ég hélt hann hefði klemmt sig eða eitthvað...þvílíkur grátur.  En þá var hann svo hræddur um að sig myndi dreyma aftur illa eins og nóttina áður...en þá hafði hann sem sagt dreymt að amma á elló væri dáin að afar og ömmur og einhverjir aðrir geti dáið er meira en Jón Ingvi þolir.  Hann grætur enn reglulega yfir langafa sínum sem dó fyrir tæpum 2 árum og þó þekkti hann hann ekki mikið.  Þannig að það verður mikil sorg þegar amma á elló deyr!  Vonum bara að hún standi við orð sín; að hún verði 100 ára!!!

Jæja, ætla að búa til smjörkrem í ýmsum litum!!

Ást&friður...